Διαβαίνοντας το Μονοπάτι της Έρευνας: Μοναδικές Πινελιές Συναισθημάτων και Εμπειριών της Βασιλείας Γεωργίου

Εάν μου δινόταν η δυνατότητα  να γυρίσω τον χρόνο πίσω, σίγουρα δεν θα άλλαζα τίποτα από αυτά που έχω ζήσει τον τελευταίο χρόνο. Θα έπαιρνα και πάλι τις ίδιες αποφάσεις χωρίς δεύτερη σκέψη και δισταγμούς. Θα επέλεγα να ακολουθήσω ξανά τον ίδιο δρόμο και θα ένιωθα τα ίδια συναισθήματα, αφού αυτή η διαδρομή μου χάρισε απίστευτες εμπειρίες, προκλήσεις και μηνύματα για τον σεβασμό και την αφοσίωση στην Έρευνα και στην Επιστήμη. Νιώθω ακόμη πιο έντονα ότι, αυτό που ποθείς, αν το αγαπάς πραγματικά καμία δυσκολία δεν θα πρέπει να επιτρέπεις να σε σταματά.

Στο πλαίσιο των υποχρεώσεών μου για το πτυχίο της Δημοτικής Εκπαίδευσης, αποφάσισα να επιλέξω το μάθημα της Πτυχιακής Εργασίας (ΕDUS 499) για να εμβαθύνω και να εμπλουτίσω τις γνώσεις μου στον τομέα της Έρευνας και της Εκπαίδευσης. Η καθημερινή τριβή με έρευνες και άρθρα πίστευα ότι θα με βοηθούσαν να εξελιχθώ ακόμα περισσότερο στον κλάδο που τόσο αγαπώ. Επιπλέον, η προσπάθεια διεξαγωγής δικής μου ερευνητικής πρότασης και συνεισφοράς στην επιστημονική κοινότητα θα βοηθούσε στην ακαδημαϊκή εξέλιξή μου. Η επιλογή ενός ερευνητικού θέματος που να συνδέεται άμεσα με τη διδακτική πράξη θα ενίσχυε την επαγγελματική μου κατάρτιση. Συνεπώς, η ιδέα της πτυχιακής εργασίας ήταν μία ευκαιρία που δεν μπορούσα να αφήσω ανεκμετάλλευτη.

Ξεκίνησα αυτή τη διαδρομή με ανάμεικτα συναισθήματα. Από τη μια, τεράστια χαρά, μεγάλη ώθηση και έμπνευση μου έδινε το θέμα της πτυχιακής εργασίας καθώς δίπλα μου θα είχα την καθοδήγηση της καθηγήτριάς μου, Δρας Λευκής Κουρέα, ως επιβλέπουσας. Από την άλλη, φόβος, άγχος και αγωνία με κυριαρχούσαν για το αν θα τα καταφέρω. Ο δρόμος της πτυχιακής εργασίας ήταν άγνωστο μονοπάτι. Όμως το πάθος και ο πόθος μου για τη νέα διαδρομή, μου έδιναν θάρρος και πείσμα να τη διανύσω υπερνικώντας τους οποιουσδήποτε φόβους.

Παρόλη την πίεση χρόνου λόγω των μαθημάτων του πανεπιστημίου και της Σχολικής Εμπειρίας, ο σωστός προγραμματισμός, η καλή οργάνωση και η βοήθεια και στήριξη της καθηγήτριάς μου με βοήθησαν να τα καταφέρω. Θεωρώ πως η εργατικότητα, η πειθαρχία και η σωστή διαχείριση του χρόνου είναι τα τρία πιο ισχυρά όπλα που μπορούν να βοηθήσουν κάθε φοιτητή στο να συνεχίσει να βαδίζει αυτόν τον δρόμο και να μην ξεχνά τον στόχο του. Από την αρχή αυτής της διαδρομής είχα γράψει στο κινητό μου τους λόγους για τους οποίους αποφάσισα να επιλέξω την πτυχιακή εργασία και αυτό με βοήθησε πολύ αφού κάθε φορά που δεν ένιωθα καλά τους διάβαζα και έπαιρνα δύναμη.

Το θέμα της πτυχιακής μου εργασίας αφορούσε στη συμβολή ενός προγράμματος επιμόρφωσης και στήριξης εκπαιδευτικών της Δημοτικής εκπαίδευσης στη διαχείριση της μαθητικής συμπεριφοράς μέσω της εικονικής πραγματικότητας. Το δείγμα της έρευνας επικεντρώθηκε σε πέντε εν ενεργεία εκπαιδευτικούς που εργάζονταν σε δημόσια σχολεία της Κύπρου και σε πέντε τελειόφοιτες προπτυχιακές φοιτήτριες Παιδαγωγικών Τμημάτων Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης που ολοκλήρωσαν την τρίτη φάση της σχολικής τους πρακτικής. Ο ερευνητικός σχεδιασμός πραγματοποιήθηκε με μικτή έρευνα συγκλίνουσας μορφής για την ταυτόχρονη συλλογή και ανάλυση ποσοτικών και ποιοτικών δεδομένων με περιγραφική στατιστική και θεματική ανάλυση.

Δεν θα το κρύψω πως, υπήρξαν στιγμές που ένιωσα πως δεν θα καταφέρω να ολοκληρώσω την ερευνητική διαδικασία. Όμως δεν  μετάνιωσα ποτέ για αυτή την επιλογή μου. Κατάφερα να μάθω καινούργιες έννοιες για τη διαχείριση της μαθητικής συμπεριφοράς, τις βέλτιστες πρακτικές αντιμετώπισης των ανεπιθύμητων συμπεριφορών και τη χρήση της εικονικής πραγματικότητας, που δεν έμαθα μέσα από τα προπτυχιακά μου μαθήματα. Έμαθα να διαβάζω μεθοδολογίες ερευνών, να σχεδιάζω τη δική μου μεθοδολογία, να σκέφτομαι πιο περίπλοκα, να συνδέω πληροφορίες, να αναλύω ποσοτικά και ποιοτικά δεδομένα, να διαβάζω έρευνες στην αγγλική γλώσσα και να πιστεύω στον εαυτό μου ακόμη περισσότερο. Όταν ολοκλήρωσα την υπεράσπιση της πτυχιακής μου εργασίας, ένιωσα να φεύγει από πάνω μου ένα μεγάλο βάρος! Η καρδιά μου πλημμύρισε από συναισθήματα ικανοποίησης και χαράς μιας και πλησίαζα στο τέλος της διαδρομής.

Η διαδρομή μιας πτυχιακής εργασίας είναι ανηφορική και δύσκολη. Όμως θα την σύστηνα ανεπιφύλακτα στον καθένα και στην κάθε μια, αρκεί να την ποθεί και να είναι έτοιμος/η να την ακολουθήσει. Η χαρά, η ψυχική ικανοποίηση και η επιτυχία θα έρθουν μόνο στο τέλος αυτής της διαδρομής. Κι όταν θα φτάσεις στο τέρμα, θα οφείλεις ένα τεράστιο ευχαριστώ στους ανθρώπους που σε βοήθησαν, αλλά και μια τεράστια αγκαλιά στον εαυτό σου.