Τα σιωπηρά τραύματα της πανδημίας

Την ώρα που ο πλανήτης προετοιμάζεται να αφήσει πίσω του την πρωτόγνωρη υγειονομική δοκιμασία, αναφύονται ζητήματα εξίσου σημαντικά με τα υγειονομικά, που θα υφίστανται και όταν η πανδημία θα αποτελεί παρελθόν και ο COVID-19 θα παραμένει στην ζωή των πολιτών ως μια εποχική ενδημία, όπως λέγεται. Με μεγαλύτερη ένταση το τελευταίο διάστημα η επιστημονική κοινότητα κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για σοβαρές βραχυπρόθεσμες, αλλά και μακροπρόθεσμες κοινωνικές και ψυχικές επιπτώσεις ένεκα των διετών περιοριστικών μέτρων που επιβλήθηκαν.

Ανεξαρτήτως του χρονικού προσδιορισμού επιστροφής στην κανονικότητα, θεωρείται βέβαιο πως οι επόμενες προκλήσεις που θα κληθούν να κερδίσουν οι χώρες, είναι οι ανησυχητικές εκτιμήσεις επιστημόνων για τους κινδύνους των συνεπειών της πανδημίας στον σύγχρονο τρόπο ζωής. Επιπτώσεις στην περίπτωση των οποίων –εν αντιθέσει με την υγειονομική κρίση, όπου υπάρχει ένας οδικός χάρτης εξόδου– δεν μπορεί να προβλεφθεί το εύρος και το κυριότερο, η χρονική τους διάρκεια. Ήδη στην επιστημονική κοινότητα γίνεται λόγος για «μια χαμένη γενιά», η οποία βίωσε συνθήκες εγκλεισμού, μοναχικότητας, ατομικισμού και αβεβαιότητας. Το πλέον ανησυχητικό απ’ όλα είναι οι απόψεις που εκφράζονται για την επιστροφή στην κανονικότητα, δηλαδή στο γνώριμο τρόπο ζωής από την εποχή πριν από την εμφάνιση του ιού. Μια πρώτη εικόνα για την επόμενη μέρα δίνουν οι εκτιμήσεις ειδικών, όπως του καθηγητή του Πανεπιστημίου Λευκωσίας και μέλους της Συμβουλευτικής Επιστημονικής Επιτροπής, Κωνσταντίνου Φελλά. «Δεν θα επανέλθουμε στην παλιά κανονικότητα, αυτή που γνωρίζαμε. Θα προκύψει μία νέα».

Διαβάστε το ρεπορτάζ του Απόστολου Τομαρά στην έντυπη έκδοση της «Κ».