Αναστοχαστικό ημερολόγιο από τη φοιτήτρια Προδημοτικής Εκπαίδευσης Σοφία Λυσιώτου

«Τί σπουδές θα ακολουθήσεις;». Αυτό είναι ίσως το πιο σημαντικό ερώτημα στη ζωή μας. Όταν σε ρωτάνε, αμέσως περνάνε χίλιες δύο σκέψεις από το μυαλό σου. Κάποιοι είναι τυχεροί και ξέρουν από μικροί τί είναι αυτό που επιθυμούν να ακολουθήσουν στη ζωή τους. Κάποιοι άλλοι πάλι όχι. Ο καθένας έχει την άποψή του, σε συμβουλεύει για τις σπουδές σου αλλά να ξέρεις πάντα πως η τελευταία απόφαση θα είναι η δική σου. Κι έτσι καταλήγεις σε μια απόφαση, στο επάγγελμα που θέλεις να ακολουθήσεις. Πόσο σίγουρη είναι όμως αυτή η απόφαση; Θέλεις όντως να ακολουθήσεις αυτό το επάγγελμα στη ζωή σου;

Στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας, στο πρόγραμμα σπουδών Προδημοτική Εκπαίδευση σου δίνουν την ευκαιρία να ζήσεις το επάγγελμά σου πριν καν αποφοιτήσεις. Στο τέλος των σπουδών μας, τον τελευταίο χρόνο και τελευταίο εξάμηνο, καλούμαστε να κάνουμε το μάθημα Σχολική Εμπειρία ΙΙΙ. Το συγκεκριμένο μάθημα έχει ως προ απαιτούμενα δύο άλλα μαθήματα που πήραμε σε άλλα εξάμηνα: Τη σχολική εμπειρία Ι και τη σχολική εμπειρία ΙΙ. Ο στόχος και των τριών μαθημάτων αυτών είναι να αποκτήσουμε εμπειρία. Τα συγκεκριμένα μαθήματα χωρίζονται σε πρακτικό αλλά και σε θεωρητικό μάθημα. Κατ’ εμέ είναι και το πιο σημαντικό μάθημα όλου του κύκλου σπουδών. Στα υπόλοιπα μαθήματα μαθαίνεις για τις θεωρίες μάθησης, για τη διδασκαλία μαθημάτων στο νηπιαγωγείο και γενικότερα για θεωρίες, οι οποίες είναι σίγουρα εξίσου σημαντικές. Αντιθέτως, όμως, το συγκεκριμένο μάθημα, λόγω της πρακτικής του φύσης, επιτρέπει στους φοιτητές να πάρουν μια γεύση του επαγγέλματος αυτού και συνεπώς να αντιληφθούν κατά πόσο το επάγγελμα αυτό αντιστοιχεί στις προσδοκίες τους κι αν τους ταιριάζει.

Στη δική μου περίπτωση, είχε φτάσει μια περίοδος όπου είχα κουραστεί από τις εργασίες και τις ενδιάμεσες ή και τις τελικές εξετάσεις των μαθημάτων. Είχα αρχίσει να σκέφτομαι «Όντως αξίζει όλος αυτός ο κόπος μου;» «Να συνεχίσω ή να τα παρατήσω όλα;». Και τότε είχαμε το μάθημα της σχολικής εμπειρίας. Πηγαίνοντας σε ένα νηπιαγωγείο, ήρθα πιο κοντά και είδα στην πράξη το επάγγελμα αυτό. Έτσι, επιβεβαιώθηκε το πόσο μου αρέσει αυτό που σπουδάζω και το επάγγελμα που θέλω να ακολουθήσω. Αφενός για να μπορέσω να κάνω αυτή τη διαφορά, όσο μπορώ βέβαια, και αφετέρου ο αρχικός λόγος που επέλεξα τη σπουδή αυτή. Η καλύτερη ευχαρίστηση και  το μεγαλύτερο ευχαριστώ και τολμώ να πω βραβείο είναι η ανταπόκριση από τα παιδιά. Κάθε φορά που τελείωνε μια από τις σχολικές εμπειρίες με κυριαρχούσε ο ενθουσιασμός και η ανυπομονησία για το επόμενο μάθημα σχολικής εμπειρίας παράλληλα με μια μικρή θλίψη, μια νοσταλγία. Δένεσαι με τα παιδιά αλλά και με τη μέντορα σου στο νηπιαγωγείο. Η μέντορας σου είναι αυτή που σε συμβουλεύει στο νηπιαγωγείο, σε βοηθάει, σε υποστηρίζει αλλά και προσπαθεί να σου μεταφέρει τις γνώσεις της. Εξίσου σημαντικός είναι και ο ρόλος της συντονίστριας της σχολικής εμπειρίας. Ξέρει το κάθε σου κουμπί και βρίσκει πάντα τον τρόπο να σε ωθήσει να κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς, να βάλεις τα δυνατά σου!

Εν κατακλείδι, μπορώ να πω πως το μάθημα σχολικής εμπειρίας με βοήθησε πολύ. Μου επέτρεψε να παρακολουθήσω διδασκαλίες μαθημάτων αλλά και να διδάξω πολλά μαθήματα εκ των οποίων κάποια γνωστικά αντικείμενα με φόβιζαν. Σημαντικότερο είναι όμως το ότι είναι το μάθημα που με κράτησε στη σπουδή αυτή. Είναι αυτό που μου θύμιζε πλέον καθημερινά πως όλη η πίεση και ο κόπος μου άξιζαν. Άξιζαν για να μπορέσω να ζω σε καθημερινή βάση αλλά και για την υπόλοιπη ζωή μου αυτό που βίωνα στη σχολική μου εμπειρία.